Dag 12 Laatste bezoekdag Wayne

Vanmorgen om half 6 waren we wakker en hebben we ons ontbijt gehad en daarna meteen weer aan de 2 uur durende rit begonnen. Toen we wakker werden hoorden we al dat het behoorlijk hard regende, de onweer die voorspeld was hebben we afgelopen nacht niet gehad. Dus deze morgen hebben we onze jassen toch maar mee genomen naar de gevangenis voor als we toch buiten nog moesten wachten. Onderweg was het echt opletten met het rijden aangezien je soms de lijnen op de weg helemaal niet kon zien zo hard regende het, toen we de snel weg afkwamen was het zicht op de weg al weer wat beter, al regende het nog wel erg hard. Hoe dichter we bij de gevangenis kwamen hoe minder het ging regenen maar we moesten de jas toch nog aan hebben, het was helemaal niet koud buiten gewoon een lekker temperatuur. Het scheelt ook dat er bij de gevangenis een grote overkapping buiten is dus daar konden we droog staan. Na een poosje wachten mochten de eerste 5 al weer naar binnen en daarna kwamen wij aan de beurt. Het hele traject weer door om bij het bezoek gedeelte te komen , maar toen we buiten door de kooigang liepen was het bijna alweer droog dus dat scheelde weer. Dit keer kregen we tafel 9 toegewezen. Deze dag waren er veel bezoeken meer dan op nieuwjaarsdag. En Wayne kwam als 1e de bezoekers ruimte binnen lopen en meteen weer die dikke knuffel krijgen van hem en toen zijn we ook alweer begonnen met phase 10  kaartspel. Het blijft gewoon een leuk spel. Er waren ook weer allemaal bekenden dus dat is wel leuk om die weer even te spreken. En voor we het wisten was het alweer 3 uur en moesten we afscheid nemen van Wayne , altijd het minst leuke van de bezoeken het afscheid helemaal van de laatste bezoekdag. 10 over 3 stonden we alweer bij de auto en het zonnetje scheen nog lekker ook. Tegen 10 over 5 reden we hier de oprit van het huisje alweer op. En meteen omkleden en eten want daar hadden we nu wel zin in.

Toen ik net begon met dit verhaal te typen hoorde ik een gestommel achter het huis onder het afdakje dus ik meteen de luxaflex open draaien om te kijken wat het is. Zie ik daar in een keer een man staan dus ik schreeuw hard  HE...krijg ik als antwoord Hi ...I'm the owner (hoi ik ben de eigenaar)  dus even de deur open gedaan en even met hem gepraat, hij excuseerde zich dat hij ons had laten schrikken maar hij wou even het afval ophalen. Hij vroeg al alles goed was en het huisje ons beviel en dat doe het zeker en dat we dan maar zeker terug moesten komen als we dat wouden . En dit huisje is zeker weer een optie voor ons om heen te gaan.

Zo nu ga ik dit even plaatsten morgen maak ik wel even een foto van de foto's die gemaakt zijn tijdens ons bezoek aar heb ik nu geen zin meer in.