Dag 12...Laatste bezoek dag bij Wayne

Vanmorgen waren we weer op tijd wakker dus alles lekker rustig aan gegaan.

We zijn daarom ook op tijd al naar de receptie gegaan aangezien we ons konden melden bij Jarrod.

Maar toen we bij de receptie kwamen zeiden ze dat Jarrod er nog niet was ,maar dat hij al wel op de hoogte was gesteld van dat er spullen uit onze kamer gestolen waren.

Dus toen zeiden we al dan gaan we eerst ontbijten en dan kijken we na het eten als hij er wel is .

Dus na het ontbijt stonden er wel andere mensen en er was toevallig wel een Jarrod maar niet degene die we moesten hebben.

Hij zei al dat er vandaag dan wel iemand bij ons zou komen, maar toen hebben we gezegd dat we vandaag weg waren.

Dus nu zullen we morgenvroeg voor we uitchecken er waarschijnlijk meer over horen.

Afwachten dus.

Na dit gesprek zijn we naar de kamer gegaan, onze spullen pakken en op weg naar Raiford voor ons laatste bezoek aan Wayne.

Met een dubbel gevoel ga je heen, Wayne weer zien is altijd leuk, maar dat je weet dat het eerst weer het laatste bezoek is vind ik altijd een rot idee.

Toen we het terrein bij de gevangenis opreden zagen we dat er geen wacht rij voor het gebouw stond dus dat was wel weer makkelijk dan konden we meteen door lopen naar binnen.

Er zaten dan wel mensen op een bankje buiten dus die nog wel even gevraagd als ze in de rij stonden en dat was niet zo ze waren op iemand aan het wachten.

Dus toen meteen door naar binnen gelopen.

Hier lieten we ons paspoort en ons pin nummer zien.

(normaal doe je een hand scan en typ je je pin nummer is maar het apparaat is al een hele tijd kapot)

Het duurde wel wat langer aangezien ze de toestemming voor deze extra dag niet kon vinden, dus een andere vrouw belde om het na te vragen.

Maar haast meteen al zei de dame die achter het glas zat dat ze het had gevonden.

Weer door het gedeelte dat papier geld en sieraden worden geteld, het fouilleer gedeelte.

En op naar het gedeelte waar we ons paspoort inruilen voor een bezoekers pas.

Ook deze morgen mochten we zelf naar de bezoekers gedeelte toe lopen.

Altijd een relax loopje, ondanks dat je tussen twee tralie muren loopt is het wel een mooi stukje zo in het zonnetje te lopen.

In de bezoekers ruimte aangekomen werd ons tafel 10 toegewezen (gisteren tafel11 en vorige week zaterdag tafel 21)

We zaten naast de tafel waar de foto's genomen werden.

Ondanks dat er al 5 anderen voor ons in de bezoekers gedeelte zaten kwam Wayne als 2e persoon binnen lopen.

Wat wel grappig was want hij zei al dat hij al 10 minuten eerder in de kleed ruimte zat maar hij kreeg geen toestemming om binnen te gaan.

En ze hadden al een poosje zitten wachten toen had de bewaker hem even naar een cel vlak bij de bezoekers gedeelte gebracht aangezien hij naar de wc moest (de bewaker) en toen hij weer kwam mocht hij eindelijk naar binnen.

Hij vond het wel grappig.

En meteen zijn we weer gaan kaarten, een poosje later kwam Glenn de bezoekers ruimte ook in dus daar ook weer grapjes mee gemaakt tijdens ons bezoek dag. Hij zat de tafel achter ons dus af en toe even wat zeggen kan dan altijd. Hele gesprekken kun je beter niet doen.

Toen we aan het kaarten waren kregen we het ook over Wizard dat die er nog niet was.

Maar toen Wayne en ik bij het winkeltje stonden was zijn vrouw al binnen komen lopen , wat wij niet gezien hadden.

Ze had ons wel gezien en ze wou even gedag komen zeggen.

Ze wou net een hand op mijn schouder leggen , en gedag zeggen maar toen voelde ze zich niet goed worden helemaal duizelig en zwarte vlekken voor de ogen.

Wayne zag het gebeuren en de man in het winkeltje ook en die reageerden meteen, ze hield zich een beetje staande tegen de muur en toen ging het alweer wat beter maar ze wou toch eerst gedag zeggen.

Toen is ze weer gaan zitten aan de tafel en wachten op Wizard.

Hij zag er niet al te goed uit maar dar was te begrijpen , zijn vrouw had net daar voor verteld dat hij een beroerte had gehad.

Dat was even schrikken, aangezien we toch ook om deze man zijn gaan geven.

De hele dag hebben we bijna gin rummy gespeeld en op het laatste nog even Uno.

Wat hebben we gelachen om dit spel.

Maar hoe dichter het na 3 uur kwam hoe meer je ook kon merken aan Wayne dat hij het jammer vond dat debezoek tijd bijna voor bij was.

Steeds even weer je hand vast pakken of even met zijn knie tegen die van mij stoten.

En ik moet toe geven ik vind er ook geen bal aan dat de tijd dan snel om gaat.

Om 3 uur was het dan zo ver , het afscheid nemen.

Weer een extra dikke knuffel van hem en dat hij hoopte dat we veilig weer in Nederland aan zouden komen.

En daar gingen we op weg weer naar St. Augustine.

Eerst nog even bij Walmart en dollar tree langs wat dingen ophalen.

Daarna nog even wat benzine in de tank erbij anders redden we het morgen niet naar het vliegveld.

Snel nog even een money order kopen aangezien ik Wayne nog wat magazines wou bestellen.

En het moest een bepaald bedrag zijn dat ik al uitgerekend had.

En na dat weer naar het hotel toe.

En de rest van de avond doen we lekker rustig aan, spullen alvast inpakken (zal het passen in de koffer) tas klaar maken voor het vliegveld.

En de laatste lekkernij wat we nog hebben opmaken.

Dus al met al een lekker rustig avondje nog voor ons laatste nachtje slapen hier in St. Augustine.

Oh nog even antwoord op Sandra- Ja Wayne krijgt al grijze haartjes in zijn baard.

Greanne- Ik scan de foto's en die stuur ik naar de winkel en bestel er dan wat bij die ik later naar Wayne toe stuur, met een paar extra van hem alleen voor zijn andere penpals/familie

Tot morgen allemaal

~Diana~